Φευγουμε για Γαλλια.. (και αυτή τη φορα οριστικά)


Η απόφαση πάρθηκε, τα χαρτιά έγιναν, οι δουλειες βρέθηκαν, το σπιτι ετοιμαζεται! Η μάνα μου γκρινιάζει, ο πατέρας μου χαίρεται! Η Κατερίνα φοβαται, εγω κοντευω να τρελαθω!

Περισσότερα τις επόμενες μέρες!

Είμαι περήφανος που είμαι φίλος σου!

Είπα να της κάνω έκπληξη, θα πήγαινα με το ποδήλατο από τα πεζοδρομια της διαδρομής να την καμαρώσω και να της κάνω παρέα! Είμαι λίγο πιο πάνω από το στάδιο κοντά στην στροφή παγκράτι, οι δρομείς είναι πολλοί κάπου όμως την παίρνει το μάτι μου να περνάει αεράτη (φώναξα αλλά που να ακουστώ) φεύγω με το ποδήλατο και στρίβω για Χίλτον τη στήνω εκεί και περιμένω, μου φαίνεται ότι έχει περάσει αρκετή ώρα και μάλλον την έχασα! Να δεις που πέρασε και δεν την είδα γαμώτο, λίγο πιο πάνω στο Μετρό μέγαρο μουσικής, περιμένω πάλι και τη βλέπω από μακρυά να έρχεται γελώντας τρέχοντας με ένα παιδάκι ξανθούλικο! Έλα Χριστε και Παναγιά σκέφτηκα πού το βρ΄γκε καλέ το πιτσιρίκι; Πλησιάζου και τότε αρχίζω να της φωνάζω και να κουνάω τα χερια μου πάνω -κάτω! Με βλέπει γελάει και μου ρίχνει ένα φάσκελο όλο δικό μου! Έρχεται προς το μέρος μου, "τί κάνεις εσύ εδώ ρε όργιο; " Με ρωτάει, "Καλέ μή σταματάς, τρέχα θα τα πούμε μετά.." της λέω εγώ ο αφελής (λες και δεν την ξέρω..) Έχω παρέα μου λέει και δείχνει τον πιτσιρικά ο οποίος ήταν ένα Αμερικανάκι που ήρθε να τρέξει με τον πατέρα του, τα έδωσε όλα για τα πρώτα μέτρα όπως όλα τα πιτσιρικάκια, μετά τα έφτυσε και ο καλός μπαμπας του, τον παράτησε για να συνεχίσει την κούρσα του. Ο μικρός φοβήθηκε κι εβαλε τα κλαμματα μέχρι που τον βρήκε η δικιά μας και τον έπιασε από το χεράκι και τρέχανε μαζί μέχρι που λίγο πιο πάνω στην στροφή για Μιχαλακοπούλου βρήκανε κάτι συμπατριώτες του μικρού και τόν "παρέδωσε" εκεί και τότε επιτέλους την είδα να τρέχει κανονικά! Την θαύμασα γιατί ήξερα ότι δεν έχει κοιμηθεί εδώ και πολλές μέρες πάνω από 2-3 ώρες ανα 24ωρο, (φαινόταν και στους κύκλους γύρω από τα μάτια της) κι όμως τώρα που άφησε τον μικρό πήγαινε πολύ ωραία... Εγώ λίγο πιο μακρυά στα απέναντι πεζοδρόμια, ξαφνικά την βλέπω να σταματάει και να πηγαίνει προς τα αριστερά, να ανεβαίνει πάνω στο διάζομα και να χειροκροτεί, μαζί της σταματησαν κι άλλοι, σε λίγο κατάλαβα γιατί... ερχόταν ο πρώτος! Τον χειροκρότησε, περίμενε και τον δεύτερο, και τον τρίτο... ξεκίνησε να τρέχει πάλι, σε λίγο τη βλέπω να πιάνει από το χέρι μια κοπέλα που περπατούσε, κάτι είπαν δεν ξέρω τί, αλλά χαμογελούσαν και οι δύο. Η κοπέλα ξεκίνησε να τρέχει πάλι, και η "ποδηλάτρισσα" συνέχισε να τρέχει μαζί της, χειροκροτώντας την... μετά από λίγο έφυγε πάλι μπροστά, βρήκε άλλους κουρασμένους, τους ξεσήκωσε όλους!!! Οι περισσότεροι άρχισαν να τρέχουν, την άκουσα να λέει σε έναν νεαρό "Έλα πάμε, τό'χεις...!!!!" Λίγο πιο μετά στην γέφυρα ερίπου τη βλέπω που χαιρέτησε κάτι γεράκους, βλέπω και το ηλικιωμένο ζευγάρι να χαμογελάει.. κοιτάω το ρολόι μου... "Μα τι κάνει μωρέ σκέφτομαι.. εχει χασει τόσο χρόνο.." Την πλησιάζω, της φωνάζω, εντωμεταξύ, η βροχή έχει σταματήσει κάπως "Μωρή τρελή τί θα γίνει θα τρέξεις; Δεν πρόκειται να κάνεις κάτω από ώρα έτσι όπως πας.." -"Χέστηκα! Εγώ το διασκεδάζω!" μου απάντησε κι έμεινα κόκκαλο!
Πραγματικά το διασκέδαζε, όσο την έβλεπα τόσο το καταλάβαινα... περνάει κάτω από τη γέφυρα, ανεβαίνει και τη βλέπω να φεύγει βολίδα, ειχε διανύσει ήδη το πρώτο μισό της διαδρομής, της έμενε άλλο τόσο... Τη χαζεψα για άλλη μια φορά... πόση δύναμη έχει αυτή η κοπέλα και για πόσα πράγματα... Την ακολουθώ με το ποδήλατο, από μακρυά δεν θέλω να με δει, αν με δει ξερω ότι θα σταματήσει, για να μου μιλήσει, τρέχει όμορφα, στρωτά, χαιρετώντας όσους είναι στο δρόμο για να ενθαρρύνουν τους δρομείς, συνεχίζει να τρέχει αλλά παράλληλα, εμψυχωνει όποιον κουρασμένο βλέπει μπροστά της, δεν ξέρω πόσο κόσμο ξεσήκωσε, πόσα χέρια έπιασε, πόσα χαμόγελα μοίρασε! Πολλά σίγουρα! Ένιωσα πολύ περήφανος που είμαι φίλος της, πολύ σπουδαίος που ανήκω στους ανθρώπους που αγαπά. Λίγο πιο κάτω στη στροφή μπροστά από τον δρομέα, έξω από το Χίλτον την είδα να χειροκροτά έναν τυφλό δρομέα με την συνοδό του, λίγο μετά την είδα που ενθάρρυνε άλλη μιά κουρασμένη δρομέα, που περπατούσε εξαντλημένη, Λίγο πριν στρίψει στην Ηρόδου Αττικού, έγινε χαμός με ένα γκρουπ Ιαπώνων που χειροκροτούσαν, και που ξεσηκώθηκαν όταν την είδαν να πιάνει άλλον ένα δρομέα από το χέρι, να τον ξεσηκώνει, να τον χειροκροτεί, και να τον κάνει τελικά να συνεχίσει χαμογελώντας! Η ατάκα της γνωστή... "Έλα, πάμε το 'χεις!!! Έφυγες! Μπράβο!" και πάντα με χαμόγελο, και φαινόταν ότι το έκανε με την καρδιά της!
Συνέχισε.. και τελικά τερμάτισε, μούσκεμα από τη βροχή και με μαύρους κύκλους από την αϋπνία, αλλά με το που πέρασε την αψίδα χαμογελούσε και ακτινοβολούσε!
Πάει να παραδώσει το τσιπάκι της, έχω μπει ήδη μέσα κι εγώ, και τρέχω να την βρώ, και τότε βλέπω μια κυρία που την τράβηξε από το χέρι να τρέξουνε μαζί, για λίγα μέτρα στην κατηφόρα της Ηρόδου Αττικού, να την αγκαλιάζει και να της λέει.. "Την ευχή μου να' χεις κοπέλα μου, νά ΄σαι καλά. Μού δωσες δύναμη!"
Ε πόσο πιο περήφανος μπορώ να ΄γίνω για την κολλητή μου;

Συγχαρητήρια κούκλα μου! Είμαι πολύ περήφανος που είμαι φίλος σου!!!




Eβδομάδα μητρικού θηλασμού 1-7 Νοέμβρη (by Romain)


Εδώ και σχεδόν 2 μήνες η ζωή μου απέκτησε άλλη διάσταση, έγινε πιο ουσιώδης, πιο όμορφη, πιο σημαντική! Ήρθε στη ζωή μας η μικρή μας νεράιδα, η πριγκήπισσα του παραμυθιού, το μικρό θαύμα που ακόμη δεν έχουμε πιστέψει ότι μας συνέβη πραγματικά. Ήρθε στον κόσμο η κορούλα μας! Όταν βλέπεις ένα μωρό πόσο μικρό και ευάλωτο είναι το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι θέλεις να του προσφέρεις την καλύτερη ζωή που μπορείς. Με υγεία, χαρά και ευτυχία! Ο θηλασμός είναι μια καλή αρχή!
Η καλή μας φίλη Αγγελική μας έλεγε συνέχεια ότι πρέπει να θηλάσει η Κατερίνα το μωρό. Ότι είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στην ανάπτυξη του παιδιού και σωματικά αλλά και ψυχικά, και ότι το δέσιμο που πραγματοποιειται ανάμεσσα σε μητέρα και παιδί κατά τη διάρκεια του θηλασμου είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ! Στην αρχή την θεωρήσαμε λίγο υπερβολλική, μετά το ψάξαμε λίγο παραπάνω και ρωτώντας και τον γιατρό μας, μάθαμε ότι δεν είναι καλό μόνο για το βρέφος αλλά επίσης και για τη μητέρα!
Κι εγώ και η Κατερίνα είμαστε πραγματικά ευγνώμονες στην Αγγελική για την υποστήριξη αλλά και την επιμονή της. Τις πρώτες μέρες βοηθούσε την Κατερίνα να βρει τη θέση που τη βόλευε καλύτερα για τον θηλασμό καλύτερα από οποιαδήποτε μαία! Μετά μας είπε για το θήλαστρο και πώς με αυτόν τον τρόπο μπορώ να συμμετέχω κι εγώ στο τάισμα του μωρού χωρίς να χρειαστεί να του δώσουμε συμπλήρωμα "ξενο" γάλα! Και πολλά άλλα που λίγο εως πολύ σας τα έχω ξαναπεί.
Σήμερα έλαβα ένα μέιλ που μιλούσε για την επερχόμενη εβδομάδα μητρικού θηλασμού. Το παραθέτω αυτούσιο.

"Ζωτικής σημασίας ο μητρικός θηλασμός για την υγεία και την προστασία του βρέφους και της μητέρας

Με την ευκαιρία της Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού 2009, η UNICEF μαζί με την Παγκόσμια Συμμαχία για την Προώθηση του Μητρικού Θηλασμού (WABA) και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, επισημαίνουν το ζωτικό ρόλο που παίζει ο μητρικός θηλασμός στην υγεία και προστασία του βρέφους και της μητέρας.

Σχεδόν 9 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο, κυρίως από αιτίες που μπορούν να προληφθούν και ο υποσιτισμός αποτελεί την κρυφή αιτία πίσω από τον ένα στους τρεις θανάτους αυτών των παιδιών.

Η υγεία και η διατροφή της μητέρας είναι αλληλένδετη με τη διατροφική κατάσταση και την υγεία των παιδιών της, γι' αυτό παρέχοντας σωστή διατροφή στις έγκυες και θηλάζουσες μητέρες είναι κλειδί για την προαγωγή της σωστής διατροφής των παιδιών.

Ο μητρικός θηλασμός είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να εξασφαλίσουμε πως τα παιδιά έχουν τη σωστή διατροφή ώστε να έχουν την καλύτερη δυνατή αρχή στη ζωή. Ειδικότερα, για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής, το μητρικό γάλα καλύπτει εξ ολοκλήρου τις διατροφικές ανάγκες του βρέφους.

Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τα παιδιά συχνά ζουν χωρίς καθαρό νερό και συνθήκες υγιεινής. Αυτό τα κάνει ευπρόσβλητα από μολύνσεις ενώ η χρήση γάλατος σε σκόνη αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης διαρροϊκών ασθενειών. Το μητρικό γάλα προσφέρει προστασία από αρκετές μολύνσεις και είναι γι' αυτό αναντικατάστατο για τα μικρά παιδιά που ζουν κάτω απ' αυτές τις συνθήκες.

Η φετινή Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού προσφέρει μια ευκαιρία για την ευαισθητοποίηση όλων των φορέων προώθησης του μητρικού θηλασμού και την καλύτερη ενημέρωση του κοινού για την κορυφαία σημασία που έχει η προστασία και η υποστήριξη των μητέρων που θηλάζουν, ιδιαίτερα όταν υφίστανται τις συνέπειες κάποιας έκτακτης κατάστασης.

Ο βέλτιστος μητρικός θηλασμός τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του παιδιού και ειδικότερα ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός για τους πρώτους έξι μήνες, μπορεί να έχει τη μοναδική μέγιστη δυνατή επίδραση στην παιδική επιβίωση από οποιαδήποτε άλλη προληπτική παρέμβαση, έχοντας τη δυνατότητα να προλάβει 12% - 15% όλων των θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Τα προηγούμενα 10 χρόνια, 14 χώρες παρουσίασαν πάνω από 20% αύξηση στα ποσοστά του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού. Ανάμεσά τους είναι και χώρες όπως η Μαδαγασκάρη, το Πακιστάν και η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία που βίωσαν σημαντικές ανθρωπιστικές κρίσεις την περίοδο αυτή. Όταν οι χώρες αναγνωρίζουν την αξία του μητρικού θηλασμού και κάνουν συντονισμένες προσπάθειες για να προωθήσουν και να προστατεύσουν την πρακτική, είναι δυνατή η πρόοδος, ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Όμως παγκόσμια τα ποσοστά του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού είναι μόνο 38% και έχουμε ακόμα πολύ δουλειά μπροστά μας.

Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, στα πλαίσια του εορτασμού της φετινής Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού πραγματοποιεί ενημερωτική εκστρατεία και αποστέλλει το σχετικό ενημερωτικό υλικό σε εκατοντάδες μαιευτήρια, κλινικές και κέντρα υγείας σε όλη τη χώρα."

Train love! (by Romain)

Σε ένα ταξίδι με τρένο, στην ίδια κουκέτα βρίσκονται από λάθος ένας άντρας και μια γυναίκα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και που είναι παντρεμμένοι και οι δυο. Παρόλη την αρχική αμηχανία και αφού τους εξήγησαν ότι δεν υπάρχουν άλλα διαθέσιμα κρεββατια και η κούραση του ταξιδιού ήταν μεγάλη έπεσαν για ύπνο. Εκείνος στο πάνω κρεββατι κι εκείνη στο κάτω. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάποια στιγμή ο άντρας του πάνω κρεββατιου ξυπνάει τη γυναίκα του κάτω λέγοντας:
-Συγγνώμη που σας ξυπναω τέτοια ώρα... αλλά μηπως θα μπορούσατε να πάτε μεχρι την ντουλάπα και να μου πιάσετε μια κουβέρτα; Τρέμω από το κρύο!!!
-Έχω μια καλύτερη ιδέα! Τί θα λέγατε για απόψε μόνο να προσποιηθούμε ότι έιμαστε αντρόγυνο;
-ΟΥΑΟΥ! Φανταστική ιδέα!
-Ωραία, αγάπη μου πάρε τον κώλο σου και πιάστη μόνος σου την κουβέρτα! Στο διάλο πια!
Μετά από ένα λεπτό ο άντρας... ΕΚΛΑΣΕ!

Burned (by Romain)


Βρήκα τί μύριζε έτσι... Τα καμμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα!

Tσαντίλας! (by podilatris)


Γαμώτοοοο, γαμώτο, γαμώτοοοοο! Είμαι άντρας εγώ ρε! Δεν θα με πιάσει κανείς κορόιδο εμένα. 15 ημερών άντρακλας! Έχω εμπειρίες! Τί με πέρασες; κανένα άβγαλτο αγοράκι; Αμέεε...
Όταν μεγαλώσω πιο πολύ ακόμη και θα μπορώ να ανοίγω εύκολα το λάπι -τόπ του πατέρα, (ε τον σέβομαι τον γέρο μου) γιατί τωρα δεν μπορώ ακόμη να το ανοίξω, πήγε κι αυτός και πήρε ένα τεράστιο με 17άρα οθόνη και άντε τώρα εγώ με τα δαχτυλάκια μου να σηκώσω την οθόνη καπάκι... Λέω λοιπόν, ότι όταν θα μπορώ να το ανοιγω μόνος μου, θα μιλάω με τα γκομενάκια που έχω ήδη καψουρέψει και βεβαίως και αυτά που ΘΑ καψουρέψω στο πώς το λένε; Στο msn και στο skype μη χρεώνω και το κινητό μου για την κάθε μία τώραα... και όταν τη βαριέμαι τη γκόμενα με τα ξενέρωτα που θα μου λέει.. εγώ για να βγω κι από πάνω, θα κάνω πως θυμώνω (έτσι όπως κάνω στην παραπάνω φωτογραφία) ενώ στην πραγματικότητα θα είμαι κάπως έτσι:
Βαρεμάαραα.....
και θα τις πετάω ένα βαρύγδουπο"κάτι" να την κάνω να ψάχνεται και να νοιώσει και άσχημα, θα της τραβάω κι έναν αποκλεισμό και δεν θα προλαβαίνει να πει τίποτα το γκομενάκι! Μετά βέβαια εκείνη θα κάθεται και θα στεναχωριέται ή μπορεί και να θυμώσει, αλλά ποιός τη γαμεί αυτήν; Εγώ δηλαδή.. τη γάμησα καλή ήταν, αλλά τώρα πάω για άλλα! Τέτοιο κορμί είναι κρίμα να το χαίρονται λίγες! Αμ πώς...

Τώρα μη ρωτάς πώς θα βγάζω πολλές γκόμενες.. το κόλπο είναι απλό, βρίσκεις το θύμα της αρεσκείας σου και ξεκινάς: πρώτα από όλα της γαμείς τον εγκέφαλο, πώς; Την "μαθαίνεις" βρίσκεις τί της αρέσει, τί αγαπά, βρίσκεις το κουμπί της και φτιάχνεις την εικόνα σου.. της λές ό,τι θέλει να ακούσει, την κάνεις να νομίζει ότι βρήκε την αδελφή ψυχή της, (ποιόν είπες αδελφη μωρή;) και όταν την κάνεις να σε σκέφτεται όλη μέρα τότε περνάς στο σχέδιο βού. Της κάνεις ζήλιες, σκηνές, μούτρα.. κλείνεις τηλέφωνα, εξαφανίζεσαι, εμφανίζεσαι όποτε γουστάρεις εσύ κι αφού της έχεις γαμήσει έτσι το μυαλό... της γαμείς και όοολα τα άλλα εύκολα.! Ε της ρίχνεις και κανένα βλέμα τέτοιο έτσι, λάγνο, πονηρό αλλά ταυτόχρονα αθώο.. και κόκκαλο η κυρά! Την κάνεις ό,τι θελεις!
Κάπου άκουσα έναν κύριο όμορφο να λέει ότι όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες και ότι εμείς οι άντρες οι σωστοί, οι έμπειροι θα της χρησιμοποιούμε και θα τους πουλάμε κι αγάπες και ιστορίες και τζάμπα μάγκες θα γινόμαστε, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα τις πιστεύουμε! Λένε πάντα ψέμματα, και μας δουλεύουν πάντα! Γι αυτό και εμείς δεν πρέπει ΠΟΤΕ να λέμε την αλήθεια σε μια γυναίκα. Τί νομίζεις ότι εγώ κοιμάμαι; Πολύ σωστά τα είπε ο κύριος! Αμέεε, πολύ τον συμπάθησα έγινε αμέσως το πρότυπό μου! Όταν μεγαλώσω θέλω να του μοιάσω!

Μετά ήρθε από δω η θεία μου η "ποδηλάτρης" και ήταν λίγο διαφορετική από ότι είναι συνήθως.. Τα μάτια της ήταν μικρότερα και κόκκινα, και η μύτη της ήταν σαν μελιτζάνα! πρησμένη και κόκκινη εγώ την αγαπάω τη θεία μου και τη ρώτησα τί έχει μου είπε ότι ένας άντρας που τον αγαπάει πολύ, της έχει γαμήσει το μυαλό, ότι δεν την πιστεύει, την απαξιώνει και κάθε φορά που εκείνη του ανοιγει την ψυχή της αυτός κάνει τον πειραγμένο, τον θιγμένο, της λέει κάτι που την πληγώνει και μετά εξαφανίζεται, χωρίς να την αφήσει να του εξηγήσει.. να του πει βρε αδερφέ ότι δεν ήταν πουθενά μακρυά, για παράδειγμα, δεν έκανε τίποτα άλλο, μισό λεπτό σηκώθηκε να πάρει λίγο χαρτί να φυσήξει τη μύτη της.. Ότι όταν μιλάνε στο msn για παράδειγμα επειδή της λείπει τόοσο πολύ και επειδη έχει καιρό να τον δει, όχι μόνο δεν κάνει τίποτα άλλο, αλλά έχει και το παράθυρο μεγιστοποιημένο για να βλέπει όσο πιο καλά γινεται τη φωτογραφία του.. Ότι μερικές φορές δεν του μιλάει ή του λέει μπούρδες για να ξεγελάσει τον εαυτό της και να μην του πει ότι το μόνο που θέλει έιναι να τον πάρει αγκαλιά.. Και η θεία μου ήταν πολύ λυπημένη.. και από τη μία έβλεπα τη θεία "ποδηλάτρη" και από την άλλη σκεφτόμουν τον κύριο που τα έλεγε τόσο ωραία και που τον είχα για πρότυπό μου...
Τα έλεγε πολύ ωραία, αλλά αν το κάνω κι εγώ, καποιου άλλου παιδιού η θεία θα έχει μάτια μικρά και κόκκινα και μύτη μελιτζάνα... και δεν θέλω.. γιατί εγώ λυπήθηκα όταν είδα τη δική μου θεία έτσι.. χμμμμ Πολύ μπερδεύτηκα... ας ρίξω έναν υπνάκο να διαλλογιστώ.. Και διαλογίστηκα και αποφάσισα.. δεν μπορώ να βγάλω άκρη με τους μεγάλους ΤΕΛΟΣ!

  1. Ρε θειά και συ, αφού στεναχωριέσαι τόσο από αυτόν τον άντρα, γιατί τον αγαπάς; Εσύ μου λές ότι όποιος με αγαπάει και τον αγαπώ με κάνει ευτυχισμένο.
  2. Κι εσύ ρε φίλε της θείτσας μου δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή σε αγαπάει και δεν θυμώνει τόσο εύκολα μαζί σου. Αν θελεις να την ξεφορτωθείς πρέπει να σκεφτείς ένα σχέδιο γου το οποίο είναι το εξής ένα και το πιο σωστό: "Να είσαι ειλικρινής.. πες της το" Αμαν εσείς οι μεγάλοι, όλα τα μπερδεύετε χωρίς λόγο.. τί ήθελα και βγήκα; καλά ήμουν εκεί στη μήτρα μου τόσους μήνες! Γαμώτο.....

η παραπάνω ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον πιο μικρό και γλυκό άντρα της ζωή μου. Τον άντρα που μου έφτιαξε τη διάθεση και που με το που τον πήρα στην αγκαλιά μου χαμογέλασα πλατιά!!!
Μάνο -Κάτια να σας ζήσει! Είναι υπέροχος!

Μαγικό ταξίδι

Aπολαύστε κάτι μαγικό και ακουστικά και όπτικα!
(Και όταν βρω χρόνο για κανονική ανάρτηση, ή αν θυμηθεί η άλλη η αλλοπαρμένη να περάσει κι από εδώ να γράψει τίποτα της προκοπής θα έχετε κάτι πιο.... ολοκληρωμένο!)

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε


Με έπρηξε αυτή η ποδηλάτρισσα! "Φτιάξε ένα μπλογκ, θα δεις ,θα σου αρέσει, θα μπορείς να λες όσα σκέφτεσαι ελεύθερα, θα ξεσκάς! μπλα, μπλα, μπλαααα" Όποιος δεν την ξέρει δεν μπορεί να φανταστεί το πείσμα της. <Όσοι την ξέρετε μάλλον την φαντάζεστε να επιμένει και τελικά να καταφέρνει αυτό που θέλει.> Μια μέρα λοιπόν της είπα: "Εντάξει, εντάξει, αλλά θα με βοηθάς θα είναι το δικό ΜΑΣ μπλογκ, όπως τότε παλιά που είχαμε πολλά "ΜΑΣ", θα το μοιραζόμαστε και θα το προσέχουμε μαζί! Αλλά υποσχέσου να το φροντίζεις και να το αγαπάς όπως τον ποδηλάτρη " Κι έτσι συμφωνήσαμε! Ο τίτλος του ιστολογίου μας ειναι "Chez nous" που στα γαλλικά σημαίνει "το σπιτικό μας" κι έτσι θέλουμε να είναι, άνετο, όμορφο και χαλαρό όπως το σπίτι μας, εδώ θα σας υποδεχόμαστε μαζί και θα σας τρατάρουμε τις αναμνήσεις, χαζομάρες, περιπέτειες, προβληματισμούς, σκέψεις καιτα συναισθήματα μας!


Καλώς ήρθατε στο σπιτικό μας.....

Bienvenue chez nous.....